titubo

titubo
tĭtŭbo, āvi, ātum, 1, v. n. and a., to stagger, totter, reel.
I.
Lit. (rare; cf.: vacillo, labo);

of drunken persons: Silenus titubans annisque meroque,

Ov. M. 11, 90:

mero somnoque gravis titubare videtur,

id. ib. 3, 608; 4, 26; 15, 331; cf.:

titubans pes,

Phaedr. 4, 14, 12:

vestigia titubata,

tottering, Verg. A. 5, 332:

titubat lingua,

stammers, stutters, Ov. A. A. 1, 598.—
II.
Trop., to hesitate, falter, waver, be in suspense, be embarrassed or perplexed (class.):

Licinius titubans,

Cic. Cael. 28, 66:

cave ne titubes mandataque frangas, Hor Ep. 1, 13, 19 Orell. ad loc.: fac titubet blaeso subdola lingua sono,

Ov. A. A. 1, 598:

erubuisse, expalluisse, titubasse,

Auct. Her. 2, 5, 8:

testes, si verbo titubarint,

Cic. Fl. 10, 22:

at vide, ne titubes,

Plaut. Ps. 4, 1, 32; id. Mil. 2, 2, 93:

lacrumans titubanti animo, corde et pectore,

id. ib. 1, 1, 43:

hic omnibus titubantibus et de rebus summis desperantibus,

Nep. Eum. 9, 2:

quid agat, ne quid titubet,

Plaut. Ps. 2, 4, 75:

verum illa ne quid titubet,

Ter. Heaut. 2, 3, 120; Quint. 5, 7, 11:

nihil,

Cic. Att. 2, 9, 2; cf. impers. pass.:

ne quid titubetur,

Plaut. Mil. 3, 3, 70:

si quid forte titubatum est, ut fit in bello,

Cic. Fam. 12, 10, 2:

versus debilitatur, in quācumque ejus sit parte titubatum,

id. de Or. 3, 50, 192.—Hence, tĭtŭbanter, adv., loosely, totteringly.
A.
Lit.:

lapis, quem artifex titubanter aptaverat fundae,

Amm. 24, 4, 28. —
B.
Trop., hesitatingly, falteringly:

titubanter et inconstanter loqui de aliquā re,

Auct. Her. 4, 41, 53:

titubanter et strictim,

Cic. Cael. 7, 15.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • Ann Petry — (* 12. Oktober 1908 in Old Saybrook, Connecticut; † 28. April 1997 ebd.) ist eine US amerikanische Schriftstellerin, deren Werk der so genannten afroamerikanischen Literatur zuzurechnen ist. Obwohl sie ein durchaus eigenständiges Gesamtwerk… …   Deutsch Wikipedia

  • titubation — 1. A staggering or stumbling in trying to walk. 2. A tremor or shaking of the head, of cerebellar origin. [L. titubo, pp. atus, to stagger] * * * tit·u·ba·tion .tich ə bā shən n a staggering gait observed in some nervous disturbances * * * n. a… …   Medical dictionary

  • titubare — ti·tu·bà·re v.intr. (io tìtubo; avere) 1. BU vacillare, oscillare 2. CO fig., essere, mostrarsi incerto, dubbioso; esitare nel prendere una decisione Sinonimi: dubitare, 1esitare. {{line}} {{/line}} DATA: sec. XIV. ETIMO: dal lat. tĭtŭbāre, di… …   Dizionario italiano

  • titubare — {{hw}}{{titubare}}{{/hw}}v. intr.  (io titubo ; aus. avere ) 1 (raro) Vacillare, non essere fermo. 2 (fig.) Mostrarsi incerto, indeciso: titubare prima di agire; SIN. Esitare, nicchiare, tentennare …   Enciclopedia di italiano

  • titubare — v. intr. [dal lat. titubare, voce di formazione espressiva] (io tìtubo, ecc.; aus. avere ). [essere incerto] ▶◀ (non com.) ciurlare nel manico, esitare, essere in forse, (fam.) fare a tiremmolla, (fam.) menare il can per l aia, (non com.)… …   Enciclopedia Italiana

  • ՍԱՅԹԱՔԵՄ — (եցի.) NBH 2 0692 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 11c, 12c չ. περιτρέπομαι, περιφέρομαι, παρακίνομαι titubo, vacillo, erro ὁλισθέω labor, lapso, labefio. Գայթել աքեաց կամ աքեօք. գթել ոտիւք. դողդոջել. շարժլիլ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”